Dünyada her canlı ona verilen nimetlerle gayet mutlu-memnun yaşıyor. Bir serçe yuvasını neşe içinde yapıyor, her sabah neşe içinde cıvıldayarak güne başlıyor. Bir arı ömrünün tamamında çiçekten çiçeğe kilometrelerce uçuyor ve hiç halinden şikayetçi değil. Sadece bu dünya için yaratıldıklarından bu dünya onlara tam saadet için yetiyor. Ama insan ihtiyacı olan herşeye sahip olsada tam mutluluğu yakalayamıyor, içinde bir yerlerde hep birşeyler eksik. Ebediyet için yaratılmış olan ademoğluna dünyanın fani metaı yetmiyor, yetmez. Ve yüzünü ebediyete ve ebedi olana (ahirete) dönmeyen insan fani dünyada kendini ebedi zannetmeye başlıyor ve işte o zaman hırsının önüne geçilmiyor. Herşeye sahip olmak hırsı bu dünyada sonsuza kadar kalacağını zan! etmenin bir tezahürü. Ve buradan gitme vakti gelince insanın bakiyesi; israf edilmiş bir ömür, pişmanlık ve hüzün...
5 yorum:
ne güzel ne mübarek bir dönüştür bu :))
ay inanmiyorum...2 sene öncesine kadar, sizin tariflerinizin ve yazilarinizin yakin bir takipcisi olarak, yine yazmaya karar verdiginizin icin cok ama cok sevindim....siz yokken hep birseyler eksikti...acaba yine yazarmi diye hep bakiyordum zaten...hosgeldiniz saziyehanim! viyanadan sevgiler RAHIME
Merhaba Rahime, ben de yorumunu görünce çok sevindim, hoşbulduk! Viyana'ya selam ve sevgiler.
ZarpandiT, eyvallah:)
saziyecigim cok sevindim donmene. hep belki tekrar yazmaya baslar diye iki sene icinde her zaman blogunu ziyaret ettim. ve tekrar yazmaya basladigini okuyunca inanamadim. cok sevindim. tekrar hosgeldin. selamlar
Yorum Gönder